ลดใช้ถุงพลาสติกช่วยลดโลกร้อนได้อย่างไร? พลาสติกไม่ใช่ต้นเหตุโดยตรงของก๊าซเรือนกระจก แต่ทำให้ขยะเพิ่มขึ้นและทำให้โอกาสในการเกิดสภพาขาดออกซิเจนในที่ฝังกลบมีสูง อันเป็นสาเหตุของการเกิดก๊าซมีเทน อีกอย่างคือกระบวนการผลิตพลาสติกนั้นต้องใช้พลังงานเยอะ แม้แต่นำมารีไซเคิลก็ต้องใช้พลังงานเยอะ ซึ่งนำไปสู่การเกิดก๊าซเรือนกระจกโดยไม่จำเป็น เรียบเรียงจากส่วนหนึ่งในหนังสือ "โลกร้อน-มหันภัยหรือเข้าใจผิด" โดย ดร. อานนท์ สนิทวงศ์ ณ อยุธยา สำนักพิมพ์มาร์ส พับลิชชิง
56 วัตต์/ตารางเมตร ก๊าซมีเทน ( CH 4) เกิดขึ้นจากการย่อยสลายของซากสิ่งมีชีวิต แม้ว่ามีก๊าซมีเทนอยู่ในอากาศเพียง 1. 7 ppm แต่ก๊าซมีเทนมีคุณสมบัติของก๊าซเรือนกระจกสูงกว่าก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ กล่าวคือด้วยปริมาตรที่เท่ากัน ก๊าซมีเทนสามารถดูดกลืนรังสีอินฟราเรดได้ดีกว่าก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ก๊าซมีเทนมีปริมาณเพิ่มขึ้นเนื่องจากการทำนาข้าว ปศุสัตว์ และการเผาไหม้มวลชีวภาพ การเผาไหม้เชื้อเพลิงประเภทถ่านหิน น้ำมัน และก๊าซธรรมชาติ การเพิ่มขึ้นของก๊าซมีเทนส่งผลกระทบโดยตรงต่อภาวะเรือนกระจกมากเป็นอันดับ 2 รองจากก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ พลังงานรวมที่เกิดขึ้นโดยเฉลี่ย 0. 47 วัตต์/ตารางเมตร ก๊าซไนตรัสออกไซด์ ( N2O) ปกติก๊าซชนิดนี้ในธรรมชาติเกิดจากการย่อยสลายซากสิ่งมีชิวิตโดยแบคทีเรีย แต่ที่มีเพิ่มสูงขึ้นในปัจจุบัน เนื่องมาจากอุตสาหกรรมที่ใช้กรดไนตริกในกระบวนการผลิต เช่น อุตสาหกรรมผลิตเส้นใยไนลอน อุตสาหกรรมเคมีและพลาสติกบางชนิด เป็นต้น ก๊าซไนตรัสออกไซด์ที่เพิ่มขึ้นส่งผลกระทบโดยตรงต่อการเพิ่มพลังงานความร้อนสะสมบนพื้นผิวโลกประมาณ 0.
ชัคเบิร์ก ภารกิจของโครงการนี้คือการ "แก้ปัญหาด้านสภาพภูมิอากาศ" ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องทำและไม่อาจล้มเหลวได้ โดยเป็นการทำงานร่วมกันระหว่างทีมนักวิทยาศาสตร์ กับทีมวิศวกร และนักสังคมศาสตร์ "นี่คือหนึ่งในความท้าทายสำคัญที่สุดในยุคของเรา และเรารู้ดีว่าเราต้องแก้ไขมันโดยใช้ความพยายามทั้งหมดที่มีอยู่" ดร.
ได้มีผู้แนะนำวิธีการช่วยป้องกันสภาวะโลกร้อนไว้ดังนี้ 1. การลดระยะทาง 2. ปิดเครื่องปรับอากาศ 3. ลดระดับการใช้งานของเครื่องใ้ชไฟฟ้า 4. Reuse 5. การรักษาป่าไม้ 6.
5 องศาเซลเซียส (จากอุณหภูมิโลกเฉลี่ย 15 องศาเซลเซียส) ได้ ในปี พ. ศ. 2573 ภาวะเครียดจากความร้อนจะเป็นเหตุให้สูญเสียชั่วโมงการทำงานทั่วโลกไปร้อยละ 2. 2 หรือเทียบเท่ากับการสูญเสียการทำงานเต็มเวลาจำนวน 80 ล้านตำแหน่ง และเกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจประมาณ 2, 400 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ประเทศในภูมิภาคเอเชียใต้จะสูญเสียชั่วโมงการทำงานร้อยละ 5. 3 หรือเทียบเท่ากับการสูญเสียการทำงานเต็มเวลาจำนวน 43 ล้านตำแหน่ง และประเทศในภูมิภาคแอฟริกาตะวันตกจะสูญเสียชั่วโมงการทำงานร้อยละ 4.